Upad službenika Bezbednosno-informativne agencije u Republički zavod za zaštitu spomenika kulture predstavlja vrhunac sistematičnog ugrožavanja i zloupotrebe ustanova zaštite kulturnog i istorijskog nasleđa za potrebe političke i ekonomske elite na vlasti. Ukidanje statusa zaštićenog objekta zgradi Generalštaba poslednji je u nizu primera koji pokazuju da je sudbina ustanova zaštite koje deluju po Zakonu o kulturnom nasleđu stavljena pod znak pitanja pred spregom interesa privatnih investitora i države. Rušenje Hotela Jugoslavija i Zarićevog mosta, predstojeća devastacija beogradskog Sajma za potrebe proširenja Beograda na vodi, ugroženost Stare Šećerane, kao i niz primera rušenja predratnih privatnih stambenih objekata, ukazuju na smišljeno i koordinisano uništavanje kulturnog i istorijskog nasleđa našeg grada i naše zemlje, a posebno ono koje se odnosi na modernizam i istoriju XX veka.

Da li ovakav odnos države prema kulturnom nasleđu vodi i nekoj formi ukidanja službi zaštite ili njihovom potpunom stavljanju pod kontrolu vladajuće partije? Da li su stručnjaci u ovoj oblasti, kao i politički akteri koji se bave ovom temom, učinili dovoljno da spreče ovako štetnu politiku vlasti i sačuvaju autonomiju ustanova zaštite kulturnog nasleđa? Na koji način zaposleni u tim ustanovama mogu da zaštite svoj profesionalni integritet? Šta zapravo znači upotreba službe državne bezbednosti za pritisak i zastrašivanje zaposlenih u Zavodu za zaštitu spomenike kulture? Kako političke partije u opoziciji mogu da doprinesu sprečavanju dalje devastacije kulturnog nasleđa?

Na tribini učestvuju:

– Tanja Damljanović Conley, istoričarka arhitekture i urbanizma
– Katarina Maksimov, predsednica društva konzervatora Srbije
– Vesna Marjanović, generalna sekretarka Europa Nostra Srbija
– Dejan Radovanović, istoričar umetnosti i konzervator
– Filip Švarm, glavni urednik nedeljnika Vreme

Domaćini razgovora: Lola Joksimović, arheološkinja i Branislav Dimitrijević, istoričar umetnosti